Życzenia :D

"Pasterze mówili do siebie nawzajem: pójdźmy do Betlejem i zobaczymy, co się tam zdarzyło..." :)

Idzie, znajdźcie Betlejem i zobaczcie co tam się dzieje. Życzę Wam bycia szczęśliwymi ludźmi jak Maryja z Józefem oraz takiego entuzjazmu w poszukiwaniu Boga, jaki mieli pasterze :D

TGD kolęda Maryi

P.S Nie wiem czy ktoś jeszcze czyta tego bloga, ale to moje życzenia dla Was :D

4 latek :)

Wiecie za co kocham dzieci? Za ich wrażliwość i otwartość i że są spontaniczne :D
Podchodzi do mnie ostatnio mój 4 latek i pyta:
- Pani, dlaczego jesteś smutna?
Na to ja: - A czemu uważasz, że jestem smutna?
- Bo widzę, Ty tego nie ukryjesz przede mną. Tak mało masz dziś uśmiechu i chęci...
Na co ja mocno zaskoczona mówię: Nie jestem smutna, tylko bardzo źle się czuję.
A on: - To weź tabletkę, albo się prześpij, bo ja nie chce byś była smutna... Przytulił mnie i poszedł :D
Czyż nie warto się od nich uczyć?

Śluby zakonne :)

Ostatnio pisałam na pewne potrzeby rozważania o ślubach zakonnych, jak ja osoba będąca przy parafii zakonników na nie patrzę... Może komuś coś się przyda :)

Ślub ubóstwa

Ewangelia o bogatym młodzieńcu, który wypełnia wszystkie przykazania, a nie potrafi sprzedać tego co ma, pięknie pokazuje czym jest UBÓSTWO w życiu chrześcijanina... I to wbrew pozorom nie dotyczy tylko zakonników i zakonnic, którzy mają ślub ubóstwa, ale każdego z nas. Zobaczcie, czemu młodzieniec odchodzi smutny, bo kiedy odda wszystko co ma to zostanie NIKIM. Oczywiście nikim w jego mniemaniu, w Bożym zyskuje dużo więcej. Pan Jezus nie chce jego poniżenia, nie chce by oddawał wszystko, w co włożył tyle swojego wysiłku, ale, by umiał zostawić wszystko, aby całym być wypełnionym Bogiem. I to co ważne dla mnie: Pan Jezus nie rozlicza go z przykazań Bożych, kościelnych ale z tego czy poszedł za Nim. Co to dla nas znaczy? Czy wszystko co robimy w swoim życiu, robimy w świadomości, że to nie nasza zasługa, ale, że robimy to z Bożą pomocą, bo jak mówi na końcu Pan Jezus: "U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe". Ubogi to nie ten który nic nie ma, ale właśnie ten, który dla Boga potrafi z tego wszystkiego zrezygnować. Jak trudno jest zrezygnować z naszych przywiązań. Trudno jest stawiać na pierwszym miejscu wolę Bożą. Ślub ubóstwa odejmuje od nas troskę o siebie samego. Jezus mówi: 'Nie martw się o siebie'.

Ślub czystości

Jan Paweł II powiedział kiedyś: „Kapłan jest człowiekiem żyjącym samotnie po to, aby inni nie byli samotni.” Tak samo jest z zakonnikami i zakonnicami. Ślub czystości jako wybór bezżenności dla Królestwa Bożego jest oddaniem całej naszej osoby do dyspozycji wszystkich dzieci tego świata, wszystkich braci i sióstr, ojców i matek. Jeden z autorów mówi, że miarą czystości jest głębia przyjaźni, którą darzymy innych ludzi. Ewangeliczny celibat jest oznaką bycia uczniem Chrystusa, tak więc człowiekiem zdolnym do zażyłości, uczuciowości i przyjaźni. Składając ten ślub zakonnik, czy siostra zakonna nie przyrzekają Bogu, że nie chcą żadnych relacji z ludźmi, wręcz przeciwnie. Dla Boga rezygnują z żony, czy męża, aby całkowicie oddać się tym, do których są posłani, aby zawierać z nimi przyjaźnie, kochać ich, otwierać się na nich i z nimi budować żywe relacje. 

Ślub posłuszeństwa

Wbrew pozorom zakonnicy oraz zakonnice, które ja znam, mówią, że to najtrudniejszy ślub, jaki składają. Dlaczego? Są dwie płaszczyzny posłuszeństwa: posłuszeństwo Bogu i przełożonemu. Zawsze podczas przenosin Ojców do innych placówek dzieci, młodzież, rodzice czy parafianie wyrażają ogromny bunt, pytają dlaczego. Nie rozumieją, że TAKA JEST WOLA BOGA. Zawsze tłumaczono nam, że to nie tylko czysto ludzka decyzja przełożonego – prowincjała, ale, że to Boża decyzja. A co do zakonników i zakonnic – pomyślcie, jak nie raz trudno im jest przyjąć tę decyzję. Ale wtedy warto wrócić do ślubów i pomyśleć: Boże, Tobie ślubowałem posłuszeństwo, nawet gdy uważam, że to nie tak, ale to Ty decydujesz o moim życiu. Ostatnio jeden zakonnik kończąc posługę w parafii powiedział tak: nie jest łatwo stąd odchodzić, nie jest łatwo być tej sytuacji posłusznym, ale zaczynałem pracę w tej parafii pielgrzymując do Tronu Pani Jasnogórskiej, kończę również tam pielgrzymując. I to jest ewidentny znak dla mnie Bożej opieki, wiem, że to nie przypadek, i że to decyzja Boga. Św. Ignacy zachęca, aby przyzwyczaić się nie patrzeć, kim jest ten, kogo słuchamy, lecz raczej Ten, dla którego jesteśmy posłuszni. A jest nim Chrystus Pan!

Panie, przepasz mnie...

Ostatnia sytuacja z przedszkola:
-Pani Dorotko ja mam taki magiczny telefon w domu.
- Tak? A co on takiego robi, że jest magiczny?
- Nie działa..
Poległam, dzieci są naprawdę nieprzewidywalne :D i to jest w nich piękne!

bogaty młodzieniec

"Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: "Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?"

Jezus mu rzekł: "Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: «Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę»".

On Mu rzekł: "Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości".

Wtedy Jezus spojrzał z miłością na niego i rzekł mu: "Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną". Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Wówczas Jezus spojrzał wokoło i rzekł do swoich uczniów: "Jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego". Uczniowie zdumieli się na Jego słowa, lecz Jezus powtórnie rzekł im: "Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność. Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa Bożego".

A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: "Któż więc może się zbawić?"

Jezus spojrzał na nich i rzekł: "U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe"."
Mk 10, 17-30  

Jedna z moich  ulubionych Ewangelii... dlaczego? Pięknie pokazuje czym jest UBÓSTWO w życiu chrześcijanina... I to wbrew pozorom nie dotyczy tylko zakonników i zakonnic, którzy mają ślub ubóstwa, ale każdego z nas. Zobaczcie, czemu młodzieniec odchodzi smutny, bo kiedy odda wszystko co ma to zostanie NIKIM. Oczywiście nikim w jego mniemaniu, w Bożym zyskuje dużo więcej. Pan Jezus nie chce jego poniżenia, nie chce by oddawał wszystko, na co zapracował, ale, by umiał zostawić wszystko, aby całym być wypełnionym Bogiem. I to co ważne dla mnie: Pan Jezus nie rozlicza go z przykazań Bożych, kościelnych ale z tego czy poszedł za Nim. Co to dla nas znaczy? Czy wszystko co robimy w swoim życiu, robimy w świadomości, że to nie nasza zasługa, ale, że robimy to z Bożą pomocą, bo jak mówi na końcu Pan Jezus: "U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe". Ubogi to nie ten który nic nie ma, ale właśnie ten, który dla Boga potrafi z tego wszystkiego zrezygnować. Jak trudno jest zrezygnować z naszych przywiązań. Trudno jest stawiać na pierwszym miejscu wolę Bożą. Nie mówię, że przykazania są złe! Ale one pomagają nam na tej drodze. Można być człowiekiem przestrzegającym wszystkich przykazań, modlącym się codziennie, ale czy robiącym to ze świadomością: Idę za Jezusem, idę z Nim, a nie sama...
A co jeśli Pan Bóg na Sądzie Ostatecznym nie zapyta o przykazania, o modlitwę, ale o miłość i o to, czy szedłeś za Jezusem? Tak, jak w tym żarcie z Matką Teresą: Największa załamka życia? Kiedy stoisz za Matką Teresą w kolejce do nieba, a Pan Bóg mówi do Matki Teresy: "Terenia, wiemy oboje, że mogłaś się bardziej postarać" :D Warto zadać sobie dziś pytanie: do czego jestem przyzwyczajona na tyle, że nie potrafiłabym dziś tego oddać i nie odzyskać?

rekolekcje

Dziś po Mszy podchodzi do mnie dziewczynka, która śpiewa z nami w scholi. Podczas Mszy Świętej przyjmowała Pana Jezusa tak jak inni, po czym zamiast uklęknąć i się pomodlić (jak robi z wielu z nas) stanęła z nami i śpiewała. Po czym zapytała mnie na koniec: "Proszę Pani, prawda, że nie musiałam klęknąć i się pomodlić? Przecież ja śpiewając się modlę!!! " Wygrała :D
 
Mówiła to z całkowitym przekonaniem i uśmiechem na twarzy... A ja po raz kolejny uświadomiła sobie dla Kogo tak wiele rzeczy w życiu robię - DZIĘKUJĘ ;D To są prawdziwe rekolekcje dla mnie...

omnia

I am second Litza

"Wszystko co doświadczyłem w życiu było potrzebne!":D
Też tak uważam, ostatnio do tego doszłam. Każda radość ale i każda strata, relacja czy przywiązanie... 

I am second

On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: "Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich".

To wczorajsza Ewangelia... Cały czas nurtuje mnie pytanie co znaczy być drugim? Czym jest pokora? Czy pokorą będzie pozwalanie innym na przygniatanie mnie do ziemi, kopanie i nieszanowanie? Czy może podporządkowywanie się zdaniu innych? Być cicho i zgadzać się na wszystko?
Noszę od dłuższego czas bransoletkę "I am second"... Kiedy na nią patrzę uświadamiam sobie jeden aspekt pokory, ale chyba najważniejszy dla mnie - pokora to stanięcie w prawdzie o samym sobie, zarówno z wadami jak i z zaletami! Drugi - pokora względem Boga - nie chcę być ważniejsza niż On we wszystkim co robię... I to chyba o to chodzi w tej pokorze :)

sama? mąż?

Ostatnio zastanawiam się co robię nie tak, że dalej jestem "sama"?
Co znaczy sama? To znaczy: mam już 26 lat, brzydką kobietą nie jestem, głupią też nie, źle się nie ubieram, kulturę jakąś posiadam, nie zamykam się na ludzi, nudno ze mną też nie jest. Więc co jest nie tak??? Czego brakuje?
Ktoś mówił mi, że nie wato szukać Dorota - miłość przyjdzie sama, albo sam się znajdzie... I co? Nie znalazł się.
Ktoś inny mówił - musisz pomóc odnaleźć swoją miłość. I tak próbowałam, trwało to nawet trochę czasu, nawet się zakochałam. I co z tego, kiedy okazał się on po rozwodzie. Taka relacja nie miała sensu. Albo trafił się powiedzmy inny "fajny chłopak" ( fajny bo to obiektywne stwierdzenie ) kiedy okazało się że mu się podobam, ale rodziny to on budować nie chce. I trzeci - ale ten wyjechaaaaał daleko :( Tyle się podziało przez ten rok. Próbowałam pomóc, ale i tak nic z tego nie wyszło.
 I teraz nie wiem jaki problem jest we mnie? Nie wiem gdzie szukać tej miłości... Ktoś powiedział - Dorota wyjdź do ludzi. Wychodziłam i nie kończyło się to dobrze...

Takie rozmyślanie mnie dziś wzięło...

Realizuje nawet moje postanowienie z pielgrzymki: codzienna modlitwa o dobrego męża...

Święty Józefie, Oblubieńcze Bogarodzicy! Na progu dojrzałego i samodzielnego życia zwracam się do Ciebie o pomoc w podjęciu trudnej decyzji małżeństwa i wyboru odpowiedniego męża. Świadomość, że sama Najświętsza Maryja Panna - Matka Boża, znalazła w Tobie najlepszego towarzysza życia i wiernego Oblubieńca, sprowadza mnie dziś w tej sprawie do Ciebie. Proszę Cię o łaskę dobrego męża, wiernego towarzysza życia, z którym mogłabym związać się węzłami sakramentalnej łaski, założyć rodzinę Bogiem silną, dzielić losy w powodzeniu i niedoli, we wzajemnym zrozumieniu, szacunku, miłości i poświęceniu się oraz budować szczęście życia rodzinnego na zasadach Ewangelii. Amen.

Keep calm!

Keep calm and trust God!

Ciekawy człowiek, ciekawe świadectwo: http://facet.interia.pl/meskie-tematy/news-dobromir-mak-makowski-spowiedz-bylego-narkomana,nId,1476929

demotywator

http://demotywatory.pl/4544532/Facet-codziennie-przeganial-bezdomnego-spod-swojego-sklepu

Taki link do demociku... Dlaczego?
Zadano mi ostatnio pytanie: Gdybyś mogła cofnąć czas i zmienić trzy rzeczy/wydarzenia/zachowania itp, co byś zmieniła? Do dziś nie wiem... Ale mężczyzna z tego filmiku by zmienił to wiem! Niektóre trudne doświadczenia są potrzebne, aby zmienić coś w nas - to taka puenta na dziś, więc po co je zmieniać? Oczywiście dopiero z czasem człowiek to zauważa i bardzo tego żałuje. Ale za to jaką nauczkę wyciąga dla siebie :D

Nieszpory

Mocne słowa na dzisiejszy wieczór z nieszporów: "Wszechmogący Boże, Ty dzisiaj dałeś siły do pracy swoim nieużytecznym sługom, † przyjmij naszą wieczorną ofiarę uwielbienia * jako dziękczynienie za otrzymane od Ciebie dary." :D

Ciężki dzień,. ale piękny :D Dzięki Boże, że dałeś mi siły...

chaos

Coraz częściej tutaj zaglądam,i tak niewielu to czyta,ale ja mogę się wygadać, jakoś nie potrafię się ogarnąć :p Nigdy w życiu nie byłam tak spontaniczna i chaotyczna jak teraz... Zawsze wszystko poukładane, a teraz? Tak pozytywnie :)

Pielgrzymka - ciekawa, inna, pełna pokoju duchowego i psychicznego :p trochę fizycznie ciężko, ale warto było. Bardzo obserwowałam ludzi - siostra Małgosia, kobieta po 40, ładna a przy okazji jaki optymizm od niej bił. Chciałabym mieć takie podejście do życia w jej wieku. Druga siostra Gosia, kobieta po 60, która niestety po 4 dniu musiała już jechać, i to do końca. Kiedy do niej nie podeszłam mówiła: "Dorotko, modlę się za Was. Modlę się za Ciebie". I jeszcze jedna osoba - powiedzmy znajomy- i jego zaufanie do Boga i Maryi i przyjmowanie Jego woli.... I nawróciłam się w jednej rzeczy :D

Góry - to było nowe ciekawe doświadczenie! Dostosowywać się do innych, kiedy ja mam inne oczekiwania. Ale jestem dumna z siebie, udało mi się to :D oczywiście, nie omieszkałam wyrażać na głos swojego zdania, jednak godziłam się z tym za czym była reszta...
I jeszcze  jedna rzecz... mieliśmy jechać w góry by chodzić od schroniska do schroniska, ale ja się bałam, że nie dam rady z plecakiem. Zdarzyła się okazja wnosić na Kasprowy cięęęęężki plecak koleżanki - ponad dwie godzinki nie moje. Ale jaka walka ogromna, taka wewnętrzna. Teraz się nie boję :p Nawet moja przyjaciółka powiedziała, że jest ze mnie dumna.

A teraz... nowy rok szkolny, też inny, wielkie zmiany w pracy.
I ta cholerna samotność!!! Jakieś nowe i trudne doświadczenie. Ostatnio zapytano mnie: Dorota, jak możesz być samotna, jeśli masz tylu znajomych? A jednak - można... :(

...

Jej dawno tu nie byłam...

Boże ratuj, bo ogromna samotność wśród tłumu mnie zabija... !!!