czwartek, 21 sierpnia 2014

oto choruje ten którego kochasz

8 dni pielgrzymki to nie mało :p Wiecie, jak każda pielgrzymka to i ta była inna :D

Po pierwsze - po 8 miesiącach luźnego trybu życia, używania go, dotarłam do Sakramentu Pokuty i Pojednania. Stwierdziłam jedno, można prowadzić świetne konferencje, czy rozważania Słowa Bożego, Drogi Krzyżowe, pięknie mówić, śpiewać, zwracać innym uwagę, pomagać na pielgrzymce, ale najwiekszą HIPOKRYZJĄ jest nie zadbanie o własne życie duchowe! Tę walkę wygrałam :D

Po drugie - pomogłam komuś dotrzeć po kilku latach też do spowiedzi. Nie tylko gadaniem, ale świadectwem, że też poszłam oraz modlitwą za tę osobę.

Po trzecie - było nas mało (są plusy i minusy, ale mi się szło świetnie). Przez pierwszych 5 dni szłam bez nikogo z bliższych znajomych, nie sądziłam, że będę miała okazję poznać tak wiele osób, albo poznać tych, z którymi od kilku lat pielgrzymuję, a oprócz imienia nic o nich nie wiem.

Po czwarte - Jedna z sióstr miała iść na nocleg z siostrą, która jest dla niej niemiła, dokucza jej. Kiedy powiedziałam, że mogę to jeszcze zmienić, ona do mnie: "Nie siostro, najwyraźniej tak miało być. To będzie mój mały krzyż a dzisiejszy wieczór" - konkluzja: łatwo przychodzi mi ocenianie ludzi i odrzucanie tych, za którymi nie przepadam. Po takim świadectwie - nic tylko odezwać się do kogoś kogo nie lubię.

I jeszcze wiele innych rzeczy się działo, ale było pięknie. Mała grupa, mała rodzina, poznaliśmy się wszyscy.

Jeszcze dwa obrazki i piosenka: ja wierzę




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz